You are here
ای امامِ غریب! ای قبلهیِ آمالِ مشتاقان خوشنودی و رضا! هنگامی که نقشِ گنبدِ پر نورِ تو در پردهیِ چشمانمان میافتد، آمیزهای از احساس تعالی و شکوه در قلبهایمان مینشیند. نقشی که محبت و دوستیِ تو را پیوسته در رگهایمان به دوردستترین منافذِ جسم و جان میرساند و حاصل این پیوند چیزی نیست جز فروزانتر شدن ِآتشِ عشقِ ولایتِ تو که به مثابهی میراثی پرارج در سینههایمان جاوید شده است.